Bevallingsverhaal

donderdag 17 februari had ik een afspraak bij de vk en ik hoopte dat ze zou zeggen dat ze de vliezen willen breken.

ging er best wel chaggerijnig van terug naar huis,want ik kreeg te horen dat ik met bijna 4 cm ontsluiting het nog maar even moest uitzingen.

maar ze zou het die dag nog wel in de groep gooien en dan zou ik gebeld worden.

ik had 4 optie als ze mij zouden bellen.

1.de vliezen zouden ze vanavond nog breken.

2.de vliezen worden vrijdags gebroken.

3.ze doen helemaal niks.

4.ik zou zo snel mogelijk bij de gyn terecht kunnen.

dat laatste was puur de reden omdat ik die zaterdag 41 weken zwanger zou zijn.

om 19 uur had ik nog geen telefoon en ik zag de bui al hangen dat ze mijn vliezen niet gingen breken.

ik heb toen zelf maar even gebeld want mijn ongeduld was niet meer te houden.

ze waren aan het afsluiten en wou mij net gaan bellen...oeps...

te ongeduldig...

maar toen:

ik kom zo naar je toe om je vliezen te breken....hoorde ik de vk zeggen...

euh huh?

zo wat kan een mens ineens dan een adreline hebben zeg.

dit had ik niet verwacht maar was super blij.

om 20.30 uur was ze er en om 20.42 uur zijn mijn vliezen gebroken.

wat een natte boel.mijn billen zwommen erin.

toen is ze nog een 15 minuten gebleven om te kijken wat het deed,maar op dat moment niet veel.

toen is zij naar huis gegaan en tegen 21.30 uur ben ik mijn bed even in gekropen,want ik dacht als het dan vannacht gaat gebeuren moet ik wel een beetje uitgerust zijn...

tegen 22.00 uur begon ik al wat weeen te krijgen maar nog niet zo erg dat ik ze weg moest puffen.

tegen 22.30 uur begon dat al wel....

toen dacht ik ook ik moet ze nu maar eens gaan opschrijven.

de weeen duurden al meteen 1 minuut en ze kwamen om de 4a5 minuten.

om 23.00 uur kwamen ze al om de 3a4 minuten en toen dacht ik na een half uur dit te volhouden mag ik de vk bellen.

om 23.10 uur dacht ik ik moet plassen.

na het plassen kwamen de weeen om de 2a3 minuten en toen zei ik bel maar want ik ga hier niet nog een half uur op wachten.

de vk zei ook direct ga maar naar het ziekenhuis ik zie jullie daar.

om 23.30 uur waren we op de verloskamer en ik had nog maar 4cm ontsluiting...

shit dacht ik ik heb te vroeg gebeld..

5 kwartier later, ondertussen was het 00.45 uur, had ik bijna 7 cm ontsluiting en ik was aan het hyperventileren omdat de weeen zo snel achter elkaar kwamen...

leuk moet je puffen door een zakje...

ik vroeg toen of ik toch niet wat pijnstilling kon krijgen om op adem te komen.

de vk zei toen dat als ze het mij nu zou geven het ingewerkt zou zijn wanneer ik de kleine op de arm zou hebben..

oke dan laat maar.

toen voelde ze weer en ik had dan nu 7 cm ontsluiting....en ineens persdrang.

de eerste 3 persweeen kon ik niet wegpuffen en toen voelde ze weer...en ja hoor ik mocht mee persen want ik had 10 cm.

dat laatste was in 15 minuten gebeurd.

zo 5 minuutjes persen en onze dochter was er...

om 01.35 uur is ze geboren.

een bevalling van 4.45 uur.

super gaaf want wij wisten niet wat het geslacht was.

echt super trots.

en het leuke was ook nog dat britt dezelfde lengte en gewicht had toen luke geboren werd.

en dat terwijl mevrouw iets meer dan een week korter bij mij in de buik had gelegen.

omdat verder alles goed was gegaan mochten we 2 uur dna de bevalling weer naar huis.

eenmaal thuis lag luke heerlijk nog te slapen.

de volgende ochtend was meneer wel om 6 uur wakker.

net alsof hij het aan had gevoeld.

gelijk wilde hij zijn zusje in zijn armen.

super lief en natuurlijk weer super trots.

ben nu heerlijk aan het genieten van mijn beide kindjes en mijn verlof.